Bijdragen tot de Nederlandse marinegeschiedenis; kleine serie, 4
ISBN
90.6707.521.3
Annotatie
Met lit.opg., index
Samenvatting
Ondanks het feit dat zeelieden de naam hebben van ijzer te zijn, kan het toch gebeuren dat ze ziek worden. Zeelieden op de oorlogsvloot lopen natuurlijk nog veel meer risico's op allerlei lichamelijke ongemakken. Door de aard van het werk is de aanwezigheid van een geneeskundige aan boord een absolute noodzaak. Immers, midden op zee staan geen ziekenhuizen. In de negentiende eeuw voltrokken zich in de Nederlandse zeemacht ingrijpende veranderingen. De gehele organisatie van de marine veranderde trouwens. De vijf admiraliteiten uit de tijd van de republiek werden samengesmeed tot een zeemacht. De werkingssfeer van de Nederlandse zeemacht zou zich niet meer beperken tot de Europese wateren. Ook de West- en Oostindische Zeeen, het voormalig operatiegebied van de West- en Oost-Indische Compagnie, moesten door de marine worden bediend. Houten schepen maakten plaats voor ijzeren. Zeilvermogen ruimde het veld voor stoom. Dit alles had directe gevolgen op de aard van het werk en dus op de zeelui. Er werden andere kwaliteiten gevraagd, maar er kwamen ook andere ziekten en ongelukken voor. De oorlog op zee veranderde fundamenteel, de daarmee samenhangende verwondingen eveneens. En dat had weer effect op de medische zorg aan boord. Niet alleen in technisch opzicht was de negentiende eeuw een tijd van vernieuwing en vooral versnelling van ontwikkelingen, ook in wetenschappelijke zin. De medische wetenschap veranderde ingrijpend. Dat ontging de geneesheren aan boord niet. Sterker nog, soms liepen de medici van de marine voorop
English